Будущее время | ||
ед. ч. | мн. ч. | |
---|---|---|
1 лицо | зна́харю | зна́харим |
2 лицо | зна́харишь | зна́харите |
3 лицо | зна́харит | зна́харят |
Прошедшее время | |||
ед. ч. | мн. ч. | ||
---|---|---|---|
м | ж | с | |
зна́харил | зна́харила | зна́харило | зна́харили |
Повелительное наклонение | |
ед. ч. | мн. ч. |
---|---|
зна́харь | зна́харьте |
Сослагательное наклонение | |||
ед. ч. | мн. ч. | ||
---|---|---|---|
м | ж | с | |
зна́харил бы | зна́харила бы | зна́харило бы | зна́харили бы |
Причастие настоящего времени | |||||
ПАДЕЖ | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
м | ж | с | |||
И. | |||||
Р. | |||||
Д. | |||||
В. | неод. | ||||
одуш. | |||||
Т. | |||||
П. |
Причастие прошедшего времени | |||||
ПАДЕЖ | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
м | ж | с | И. | зна́харивший | зна́харившая | зна́харившее | зна́харившие |
Р. | зна́харившего | зна́харившей | зна́харившего | зна́харивших | |
Д. | зна́харившему | зна́харившей | зна́харившему | зна́харившим | |
В. | неод. | зна́харивший | зна́харившую | зна́харившее | зна́харившие |
одуш. | зна́харившего | зна́харившую | зна́харившее | зна́харивших | |
Т. | зна́харившим | зна́харившей, зна́харившею | зна́харившим | зна́харившими | |
П. | зна́харившем | зна́харившей | зна́харившем | зна́харивших |
Деепричастие | |
наст. вр. | прош. вр. |
---|---|
зна́харивши, зна́харив |
знахарить, знахарю, знахаришь, несовер. (обл.). Заниматься знахарством.