Будущее время | ||
ед. ч. | мн. ч. | |
---|---|---|
1 лицо | спрово́рю | спрово́рим |
2 лицо | спрово́ришь | спрово́рите |
3 лицо | спрово́рит | спрово́рят |
Прошедшее время | |||
ед. ч. | мн. ч. | ||
---|---|---|---|
м | ж | с | |
спрово́рил | спрово́рила | спрово́рило | спрово́рили |
Повелительное наклонение | |
ед. ч. | мн. ч. |
---|---|
спрово́рь | спрово́рьте |
Сослагательное наклонение | |||
ед. ч. | мн. ч. | ||
---|---|---|---|
м | ж | с | |
спрово́рил бы | спрово́рила бы | спрово́рило бы | спрово́рили бы |
Причастие настоящего времени | |||||
ПАДЕЖ | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
м | ж | с | |||
И. | |||||
Р. | |||||
Д. | |||||
В. | неод. | ||||
одуш. | |||||
Т. | |||||
П. |
Причастие прошедшего времени | |||||
ПАДЕЖ | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
м | ж | с | И. | спрово́ривший | спрово́рившая | спрово́рившее | спрово́рившие |
Р. | спрово́рившего | спрово́рившей | спрово́рившего | спрово́ривших | |
Д. | спрово́рившему | спрово́рившей | спрово́рившему | спрово́рившим | |
В. | неод. | спрово́ривший | спрово́рившую | спрово́рившее | спрово́рившие |
одуш. | спрово́рившего | спрово́рившую | спрово́рившее | спрово́ривших | |
Т. | спрово́рившим | спрово́рившей, спрово́рившею | спрово́рившим | спрово́рившими | |
П. | спрово́рившем | спрово́рившей | спрово́рившем | спрово́ривших |
Деепричастие | |
наст. вр. | прош. вр. |
---|---|
спрово́ривши, спрово́рив |
спроворить, спроворю, спроворишь (прост. шутл.). совер. к проворить. Спроворить дело. «Ан глядь - они спроворили без переторжки торг.» Некрасов.