Настоящее время | ||
ед. ч. | мн. ч. | |
---|---|---|
1 лицо | шушу́каю | шушу́каем |
2 лицо | шушу́каешь | шушу́каете |
3 лицо | шушу́кает | шушу́кают |
Прошедшее время | |||
ед. ч. | мн. ч. | ||
---|---|---|---|
м | ж | с | |
шушу́кал | шушу́кала | шушу́кало | шушу́кали |
Повелительное наклонение | |
ед. ч. | мн. ч. |
---|---|
шушу́кай | шушу́кайте |
Сослагательное наклонение | |||
ед. ч. | мн. ч. | ||
---|---|---|---|
м | ж | с | |
шушу́кал бы | шушу́кала бы | шушу́кало бы | шушу́кали бы |
Причастие настоящего времени | |||||
ПАДЕЖ | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
м | ж | с | |||
И. | шушу́кающий | шушу́кающая | шушу́кающее | шушу́кающие | |
Р. | шушу́кающего | шушу́кающей | шушу́кающего | шушу́кающих | |
Д. | шушу́кающему | шушу́кающей | шушу́кающему | шушу́кающим | |
В. | неод. | шушу́кающий | шушу́кающую | шушу́кающее | шушу́кающие |
одуш. | шушу́кающего | шушу́кающую | шушу́кающее | шушу́кающих | |
Т. | шушу́кающим | шушу́кающей, шушу́кающею | шушу́кающим | шушу́кающими | |
П. | шушу́кающем | шушу́кающей | шушу́кающем | шушу́кающих |
Причастие прошедшего времени | |||||
ПАДЕЖ | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
м | ж | с | И. | шушу́кавший | шушу́кавшая | шушу́кавшее | шушу́кавшие |
Р. | шушу́кавшего | шушу́кавшей | шушу́кавшего | шушу́кавших | |
Д. | шушу́кавшему | шушу́кавшей | шушу́кавшему | шушу́кавшим | |
В. | неод. | шушу́кавший | шушу́кавшую | шушу́кавшее | шушу́кавшие |
одуш. | шушу́кавшего | шушу́кавшую | шушу́кавшее | шушу́кавших | |
Т. | шушу́кавшим | шушу́кавшей, шушу́кавшею | шушу́кавшим | шушу́кавшими | |
П. | шушу́кавшем | шушу́кавшей | шушу́кавшем | шушу́кавших |
Деепричастие | |
наст. вр. | прош. вр. |
---|---|
шушу́кая | шушу́кавши, шушу́кав |
шушукать, шушукаю, шушукаешь, несовер.
1. без доп. Шуметь, шелестеть (обл.). «Тростник шушукал кругом.» А.Тургенев.
2. без доп. То же, что шушукаться (прост.). «Учитель с барыней шушукают тишком.» Крылов.
3. что. Говорить по секрету, шептать (прост.). Шушукать что-то на ухо.